Ve belki de en acı olanı, seviyor gibi yapanlar… Farkında olmadan ya da bilinçli, kalpleri yanılttıklarında suçludurlar. Çünkü sevgi, şov yapmak ya da beklentileri yönetmek için kullanılan bir oyun değildir; gerçek, sessiz ama derinden hissedilen bir gerçektir. Sevgi, kelimelerle, gösterişle ya da jestlerle ölçülmez; o, kalbin duyduğu ve ruhun anladığı bir gerçektir.
Ne yazık ki, insanlar çoğu zaman bunu göremez. Beklentilerimiz, arzularımız, korkularımız öyle güçlüdür ki, gerçeği anlamamızı engeller. Sevgi sandığımız şey aslında sabırdır, sadakattir, sessizliktir; ama biz onu fark etmeden geçip gideriz. Ve işte bu yüzden, hayatta en değerli şeyleri çoğu zaman sadece kaybettikten sonra anlarız.
Oysa gerçek sevgi, sadece hissedilir. Sessizlikte, bakışta, küçük dokunuşlarda, beklenmeyen anlarda ortaya çıkar. Ve onu görebilenler, kalbinin derinliklerinde sessiz bir huzur bulur. Çünkü herkes kendi beklentisiyle görür dünyayı…
